نتایج نهایی کشت تلفیقی صنوبر و یونجه در کرج

در صنوبرکاری های سنتی، زارعان به طور معمول حاضر به کاهش تعداد نهال در هکتار نیستند و افزایش فاصلۀ کاشت را به راحتی نمی پذیرند. بررسی های علمی نشان داده است که برای تولید چوب هایی با کیفیت بیشتر، رعایت فاصلۀ بهینه و زمان بهره برداری مناسب به همراه استفاده از فضای بین درختان برای کشت محصولات زراعی به ویژه در سال های اولیه، موجب ارتقای سطح بهره وری و ترغیب بیشتر زارعان به زراعت چوب می شود. در این تحقیق، نهال های کلن صنوبر populus nigra betulifolia در قالب طرح اسپلیت پلات در زمان بر پایۀ طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و شش تیمار با فواصل کاشت درختان شامل 3×4، 3×66/6، 3×8 و 3×10 متر صنوبر با یونجه به همراه دو تیمار شاهد صنوبر خالص (3×4 متر) و یونجه خالص کاشته شدند. ویژگی های رویشی درختان در یک دورۀ 9 ساله و خصوصیات یونجه به مدت 6 سال اندازه گیری و تجزیه وتحلیل آماری شد. نتایج نشان داد که بیشترین رویش ارتفاعی درختان متعلق به تیمارهای مخلوط 3×4، 8×3 و3×66/6 متر به‏ترتیب با رویش 159، 158 و 142 سانتی متر و بیشترین رویش قطری مربوط به تیمارهای 3×6، 3×8 و 3×10 متر به‏ترتیب با مقادیر 5/18، 1/18 و 1/17 میلی متر بود. مقادیر رویش حجمی برای تیمارهای 3×4 با یونجه، 3×8، 3×6، 3×4 صنوبر خالص و 3×10 متر به ترتیب بیشترین تا کمترین مقدار را ارائه دادند. همچنین از نظر تولید مادۀ خشک یونجه در هر هکتار، بیشترین مقادیر در تیمارهای یونجۀ خالص، 3×10 و 3×8 متر به ترتیب با 7507، 4788 و 4265 کیلوگرم حاصل شد. به عنوان نتیجه گیری نهایی، مناسب ترین تیمار برای اجرای کشت تلفیقی دالانی در شرایط محل اجرای طرح، تیمار3×66/6 متر تلفیقی صنوبر- یونجه معرفی می شود.